Prawo cywilne z Wiki
Prawo cywilne (łac. ius civile) ? gałąź prawa obejmująca zespół norm prawnych regulujących stosunki między podmiotami prawa prywatnego, stanowiąca zarazem trzon prawa prywatnego.
Normy prawa cywilnego wyróżniają się spośród innych norm prawnych tym, że regulują stosunki między autonomicznymi podmiotami. Oznacza to, że nie występuje charakterystyczny dla prawa publicznego stosunek podporządkowania jednego podmiotu innemu podmiotowi. Ze stosunków cywilnoprawnych wynika zasada autonomiczności podmiotów, która oznacza, że samodzielnie kształtują one relacje między sobą. Normy prawa cywilnego wyznaczają tylko ogólne granice autonomii podmiotów uwzględniając interes powszechny.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_cywilne
Zgoda przede wszystkim
Nie każdy konflikt prawny musi się skończyć na drodze sądowej, zawsze można dążyć do porozumienia stron, które zazwyczaj wychodzi korzystniej niż długie dochodzenie swoich praw w sądzie. Jak wiadomo sądy mają swoje terminy, często dość długie i kierowanie każdej najdrobniejszej sprawy pod sędziowski młotek jest najzwyczajniej w świecie nieopłacalne. Do tego dochodzą jeszcze niemałe koszty sądowe, które musimy ponieść już od pierwszej rozprawy.
Jeżeli tylko jest najmniejsza szansa na załatwienie sprawy, czy tez konfliktu polubownie to należy to uczynić, co z resztą poleci nam prawie każdy prawnik. Należy pamiętać, że nie każda sprawa nadaje się do sądu, a ewentualne koszty z tym związane mogą znacznie przekroczyć wartość sporu. A dobry prawnik, jeżeli takowego mamy, będzie zazwyczaj się starał sprawę załatwić poza sądem w szybki i bezbolesny sposób.
Od studenta do prawnika
Zawód prawnika jest dość prestiżowym zajęciem i przez to też prawo jest popularnym kierunkiem studiów. Poziom trudności tego kierunku jest porównywalny z medycyną, która jest uważana za najtrudniejszy kierunek do studiowania. Nic dziwnego, ze spora część studentów nie kończy prawa, po prostu nie dają rady z natłokiem materiału.
Jednak studia to nie koniec nauki dla przyszłego prawnika, komicznością jest wybranie sobie specjalizacji oraz odbycie tzw. aplikacji. Aplikację można określić mianem praktyki w innej kancelarii, podczas której aplikant zdobywa doświadczenie konieczne do świadczenia usług z wybranej specjalizacji i zakresu. Dopiero po zakończonej aplikacji prawnik może nazywać siebie prawnikiem, a co za tym idzie może reprezentować i obsługiwać swoich klientów na własne nazwisko.